Back in Australia!!! & Back home…

Terug in Australië! Op maandag 19 maart zijn we om 02.30u opgestaan om richting het vliegveld te gaan. Het was weer tijd om Nieuw Zeeland te gaan verlaten en Australië met open armen te ontvangen. Ons vliegtuig zou om 6.35u vertrekken en we moesten er 3 uur van te voren zijn. Dit hebben we dan ook netjes gedaan en om 3.30u hadden we onze backpack afgeleverd en zaten we aan de cappuccino. Goh die backpacks dat was ook iets! We waren zo ontzettend benieuwd hoe zwaar ze nu geworden waren na al het reizen en souvenirs kopen! We hadden al allerlei scenario’s bedacht van wat we weg zouden gooien en hoe we misschien nog ergens ruimte konden creëren. Op het vliegveld aangekomen, bleek dat het totaal niet nodig was! Anne’s backpack woog 18,2 kilo en die van Fenne 16,4 kilo! Heel apart aangezien die van Fenne toch echt 20 kilo was toen ze richting Nieuw Zeeland vertrok. Het geschuif met die verrekt zware lonely planet boeken had dus toch geholpen en het opmaken van de toiletartikelen scheelde ook al een hoop. We konden dus zonder moeite onze backpacks meegeven het vliegtuig in.
Om 6.30u gingen we eindelijk boarden… lang wachten, maar we zijn de tijd goed doorgekomen. Er was meer open dan toen we vanuit Sydney.. ja Sydney… richting Nieuw Zeeland vlogen. Toen was het zelfs later en was er echt helemaal niets open. Nu konden we lekker rondkijken in de winkeltjes en lekker rustig aan doen.
Om 7.00u vertrok ons vliegtuig richting Sydney. Tijdens de vlucht kwamen we nog aan de praat met een kiwi, die naast Anne zat, die al een hele tijd in Australië woonde. Hij ging weer terug vanuit Christchurch.
Om 7.50u (Australische tijd = 2 uur eerder dan Nieuw Zeeland) kwamen we, 15 minuten eerder dan gepland, aan op Sydney Airport. Hier moesten we een hele tijd wachten in een ellenlange rij met veels te veel Aziatische schooljongeren, voordat we eindelijk ons gezicht hadden laten zien en een nieuwe stempel kregen! Natuurlijk moesten we ook het welbekende formulier van wat je allemaal meegesmokkeld hebt invullen en werden we doorverwezen naar de aan te geven balie. Niets nieuws meer voor ons (dit was al de derde keer). Natuurlijk hadden we gewandeld in Nieuw Zeeland, dus zou er misschien nog wat modder onder je schoenen kunnen zitten. We hadden iets van hout mee, we hadden iets van schelpen mee, we hadden eten mee, maar dit was gedroogd (het fruit hadden we in het vliegtuig opgegeten) en we waren de afgelopen 30 dagen wel ergens in aanraking gekomen met een riviertje en natuurwater. Dit moesten we natuurlijk allemaal laten zien en uitleggen. Gelukkig was de man van de douane die dit alles vroeg niet chagrijnig (zoals de Nieuw Zeelander toen we op Auckland aan kwamen) en waren we er al snel klaar. Hij vond het geloof ik wel prima allemaal.
Hop tas weer op de rug en verder om wat geld te halen. Met Nieuw Zeelandse dollars komen we hier niet ver en die hadden we eigenlijk al wel opgemaakt (wat mooi uitkwam!). De Australische dollars waren weer binnen en toen hebben we een taxi naar ons hostel genomen. Om 9.50u kwamen we aan bij ons hostel en mochten we nog niet inchecken. Dit was natuurlijk wel even jammer, maar we hadden het wel verwacht. We zijn toen in de lounge gaan zitten en hebben lekker rustig op het internet gezeten en gelezen.
Voordat we naar de lounge gingen waren er mensen die weggingen en nog ontbijtkaartjes over hadden. Dit waren er genoeg voor ons om 3 ochtenden een gratis continentaal ontbijt te halen in het restaurant dat bij het hostel zit. Kwam dit even mooi uit! We hebben er gelijk gebruik van gemaakt en tijdens het internetten en lezen, hebben we heerlijk van het gratis ontbijt genoten.
Toen het eenmaal 12.00u was konden we inchecken en hebben we dit dan ook gedaan. We zitten in dezelfde kamer als de vorige keer toen we in dit hostel sliepen (dus de 2 nachten voordat we naar Nieuw Zeeland gingen) Het is apart om hier weer te zijn en hier de herinneringen weer op te halen.
Fenne was zo moe dat ze toen een uurtje heeft geslapen en Anne heeft zitten kletsen met een Zweeds meisje op onze kamer. Daarna is Anne lekker gaan douchen en zijn we de stad in gedoken.
In de stad zijn we naar een winkelcentrum toegegaan waar we een souvenirwinkel zijn ingedoken. Hier hebben we onze laatste souvenirs gekocht, aangezien we de dag erna graag andere dingen wilden gaan doen. Nadat onze laatste inkopen binnen waren, zijn we weer terug naar het hostel gegaan. We hadden die dag al gezien dat ze er ’s avonds een Australische BBQ hadden en dat stond ons ook wel aan. Nog één keer kangaroo vlees eten, voordat we weer terug naar Nederland zouden gaan.
Heerlijk was dit en dat maar voor 5 dollar per persoon! Je kreeg er ook iets te drinken bij. Na de BBQ zijn we terug naar onze kamer gegaan en hebben we ons klaargemaakt om naar bed te gaan. Anne heeft toen nog een tijd op het internet gezeten en Fenne heeft lekker gepuzzeld en muziek geluisterd.

Dinsdag 20 maart zijn we om 8.00u opgestaan, want we wilden graag naar de film. We hadden al gehoord dat de imax in Sydney het grootste 3D scherm ter wereld heeft. Dit moesten we natuurlijk met eigen ogen gaan zien! We hebben lekker ontbeten en zijn daarna eerst naar Maya geweest om met haar te bespreken wat we met het verhaal van de 140 dollar voor de autoservice moesten doen. We gaven aan dat de manager van Spaceships in Christchurch ons het rapport zou mailen op maandag. Dit hebben we toen niet gehad en vonden dat Maya ons hierin moest helpen. Ze heeft toen met Spaceships gebeld en kreeg te horen dat de manager van Christchurch nog niets gehoord had. Hij zou het uitzoeken en ons bellen.
Na dit geregeld te hebben zijn we snel naar Darling Harbour gegaan om daar naar de film te gaan. We hebben “bugs” gezien. Dit is een 45 minuten durende documentaire over insecten. Het werd in verhaalvorm verteld, zodat scholen hier ook gebruik van kunnen maken. Dit was dus het geval, aangezien er wel 10 klassen met kinderen in de leeftijd van 7 jaar met ons in de bioscoop zaten. Het ging over een bidsprinkhaan en een vlinder, die allebei van jongs af aan “gevolgd” worden. Het was erg mooi om zo’n documentaire op een ontzettend groot scherm in 3D te zien. De kinderen vonden het ook geweldig, aangezien ze af en toe probeerden de vlinders te vangen. Het was een grappig gezicht haha. Als de kinderen de vlinders zo willen vangen, weet je zeker dat ze plat zijn! Na de film zijn we het winkelcentrum van Darling Harbour nog in geweest om te kijken voor een leuke trui. We wisten namelijk dat daar een winkel zat waar ze leuke truien hadden. Nadat Anne er eentje aangeschaft had, zijn we ergens wat koffie gaan drinken. En natuurlijk mocht het lekkere taartje/cakeje ook niet ontbreken!
Na ons (bijna dagelijks) koffie uurtje zijn we de stad weer doorgelopen om terug naar ons hostel te gaan. Omdat we erg benieuwd waren of Spaceships al gemaild had, zijn we terug gegaan naar Maya. Weer hadden we geen email en we werden er een beetje geïrriteerd van. Maya heeft toen weer gebeld met Spaceships en kreeg de manager in Christchurch aan de lijn. Hij gaf aan dat er in het rapport stond dat de airco had aangestaan en dat dat de reden van de lege accu was (wat helemaal niet waar was!!). Wij vonden dit zó raar en we wilden dat hij het ons rapport zou mailen. Na nog een keer gebeld te hebben, kregen we dan eindelijk het rapport te zien. Hier stond inderdaad iets in over dat de acc aan stond en dat dit de reden van de lege accu was. We waren zo pissig, ook omdat degene die ons geholpen had ook niet wist wat de reden was. Hij had tegen ons gezegd dat de accu oud was en waarschijnlijk vervangen zou worden als de auto weg zou gaan voor onderhoud. Hij had ook aangegeven dat hij een code op zou schrijven en dat het dan aan AA was om het bedrag wel of niet te vergoeden. De code die hij nu had opgeschreven was ongunstig voor ons. Het gaf aan dat wij de schuldigen waren, terwijl we echt niet wisten wat we verkeerd hadden gedaan. We hebben geen lichten of deuren open laten staan, dus dat was allemaal onzin. We waren zo boos dat Anne toen zelf heeft gebeld met AA. Ze heeft wel 45 minuten aan de lijn met ze gezeten (eerst een medewerker, daarna de manager) en uiteindelijk waren we nergens. Het komt er op neer dat we nooit kunnen bewijzen dat het niet aan ons lag en dat we dus ook niet de 140 dollar terug gaan krijgen. Na dit teleurstellende bericht zijn we de stad maar weer in gegaan. We wilden die dag sowieso over de Harbour Bridge lopen en dat gingen we dus ook doen. Eerst nog even naar het hostel toe en wat noodles eten, want we hadden nog niet geluncht.
We zijn de hele stad doorgelopen in de richting van de Harbour Bridge. Daar aangekomen, begon het al te schemeren en zag je de vliegende honden uit de parken komen. Wat een grote beesten zijn dat zeg. De echte batmans kwamen de stad weer innemen! Het was een mooi gezicht. Ook het uitzicht op de stad vanaf de Harbour Bridge was prachtig. Dat het donker werd, maakte het nog mooier. Overal mooie lichten, in de hoge gebouwen van de Sydney Skyline, in de verte, op de bootjes en ook the Opera House was prachtig verlicht. Toen het een uur of half 9 was zijn we weer terug richting het hostel gelopen. Onderweg zijn we een restaurantje aan George Street ingedoken waar ze een aantal gerechten voor 10 dollar hadden. Dit zagen we wel zitten en we hebben toen een heerlijke kipwrap met frietjes gegeten. Het was een goede maaltijd voor 10 dollar en we zaten ook goed vol. We zijn toen terug naar ons hostel gelopen om daar lekker te gaan slapen.

De volgende dag, woensdag 21 maart, was het namelijk tijd om weer terug naar huis te gaan. We zijn om 8.00u opgestaan en hebben lekker gedoucht. Daarna hebben we onze laatste spullen in onze tas gestopt en zijn gaan ontbijten. Onze backpacks hebben we in de lounge laten staan, aangezien we daar terug zouden komen om nog even op het internet te gaan. We wilden namelijk ons laatste blog er nog even op zetten en nog even wat dingen checken.
Om 12.30u hebben we een taxi gepakt naar het vliegveld waar we om 13.00u aankwamen. Toen moesten we dus nog even wachten, voordat ons vliegtuig om 15.40u vertrok. In het vliegtuig hebben we 3 verschillende films gekeken. Voor de geïnteresseerden: Tower Heist, In Time en The Descendants. Allemaal goede films en we waren lekker bezig (en vooral - want dat was vooral voor Anne het belangrijkst - niet bezig met: “We zijn bijna thuis!!” - blij dat ze Sander weer bijna zou zien :)).
7,5 uur later kwamen we aan op Kuala Lumpur en moesten we van vliegtuig wisselen. Dit vliegtuig vertrok om 23.45u. Aangezien het Nieuw-Zeelandse tijd bijna 4 uur ’s nachts was en in Sydney 2 uur ’s nachts, waren wij zoooooo moe! Anne viel zelfs even in slaap toen we wachtten bij de gate! Fenne had een spannend boek en bleef wel wakker :) Dus toen we eenmaal in het vliegtuig zaten en opstegen, vielen we allebei meteen als een blok in slaap. Na flink wat slaap hebben we allebei verschillende films gekeken (How to train your Dragon, The Help, Johnny English Reborn en Crazy Stupid Love) en Fenne ook nog een aflevering van The Mentalist (KaHoo: Simon Baker!). We hadden zelfs een maaltijd gemist, waar we pas achterkwamen toen we weer wakker waren. We hadden zo’n honger dat we de steward (in 't Nederlands, want we vlogen met KLM!) om iets te eten vroegen. Hij ging behulpzaam kijken of hij iets voor ons kon vinden. Hij kwam terug met een doos met koekjes, chips, marsjes en snoepjes. We hebben toen wat bij elkaar gegraaid om toch iets te kunnen eten. Het ontbijt hebben we gelukkig wel meegekregen en was 1,5 uur voordat we zouden landen. Anne werd er aardig ongeduldig van als ze op de klok zag hoelang we nog moesten vliegen…. :-)

Om 5.30u op donderdag 22 maart zijn we geland… We hebben toen rustig aan gelopen, met het idee dat de tassen er al zouden zijn als we bij de bagageband aan zouden komen. Ondertussen, in de rij van de paspoortcontrole, kreeg Fenne een smsje van haar moeder met de vraag bij welke bagageband we moesten zijn. Dit bleek nummer 15 te zijn en toen we daar de hoek om kwamen, zagen we onze ouders, vriendje en broer staan! Wat een heerlijk gevoel en we hadden allebei een glimlach van hier tot aan Sydney! Onze tassen waren er, zoals ingecalculeerd, gelukkig snel en dus konden we snel door de douane rennen en iedereen om de nek vliegen. Wat een heerlijk gevoel om iedereen weer te zien en kunnen knuffelen. :D
We hebben op Schiphol met z'n allen even een lekker kopje koffie gedronken met ja ja… timtams (die hadden we meegenomen, zijn namelijk te verslavend! Ow, dit zijn trouwens chocolade koekjes ;-)) en zijn toen, na elkaar een dikke knuffel te hebben gegeven, beiden ons eigen weg gegaan!

Lieve mensen, wij willen jullie bedanken voor alle leuke lieve berichtjes en dat jullie ons trouw hebben gevolgd. We hopen dat jullie net zo genoten hebben van onze avonturen zoals wij dat zelf hebben gedaan. ;-)

Het was een ervaring die we nooit meer zullen vergeten. Wat een pracht landen en wat een geweldige reis!!! :D

Lieve groet,

Anne & Fenne

- The End -