Cairns & Jungle Tour

(24, 25 & 26 januari)

Op dinsdag 24 januari zaten we een dagje in Cairns, die hebben we gespendeerd met een ‘scenic flight’ over de Great Barrier Reef en later in de middag met het door de stad lopen op zoek naar een medisch centrum, waar we onze medische check voor het duiken konden laten doen.
Eerst even terug naar de ‘scenic flight’, wat was die PRAACHHTTIGGG!! Echt helemaaaalll geweldig! Vanaf het moment dat we het kleine vliegtuigje, waar je maar met z’n vieren in kon, zijn ingestapt tot het moment dat we uitstapten, hebben we een brede lach op ons gezicht gehad. Wat een prachtig gezicht was het en wat een 'marine life' (zeedieren) hebben we gezien. Schildpadden (die erg groot moeten zijn geweest, gezien de afstand die we boven de zee vlogen), haaien, mantra’s andere grote rogsoorten en… dolfijnen! Onze piloot had dat zelfs nog nooit gezien en was zo enthousiast dat hij snel nog een extra rondje vloog. Was dus een super ervaring.
Voor onze medische check hebben we wel 3 verschillende centra afgelopen voordat ze ons konden helpen. Dit kost wel effe 55 dollar, maar dan hadden we ook een half A4tje waarop een stempeltje en een handtekening van een arts stond (poe poe, nou nou). Die arts had alleen een vakje aangekruist waarin werd aangegeven dat we fit waren. Tja…. wat een geld voor dat kleine papiertje.

Op woensdag 25 januari werden we om 7.40 AM opgehaald met een busje voor onze volgende tour, namelijk de “on the wallaby” tour. Lekker door het regenwoud banjeren. We zaten in een bus met 10 andere mensen, waarvan de meeste Ieren waren. Ze woonden al een tijdje in Australie (bij Perth) en waren met een groepje op vakantie. Toen de tourguide ging vertellen wat er allemaal ging gebeuren die dag, gaf hij ook aan dat we ’s avonds om een uur of half 8 weer terug in Cairns zouden zijn. Anne en ik keken elkaar aan en vroegen gelijk of we dan wel in de goede bus zaten. Dit bleek wel het geval te zijn, maar we waren de enige die een 2-daagse tour hadden geboekt. Dit vonden we dan toch wel een beetje spannend, want we wisten niet zeker of we de dag erna dan ook nog een tourguide zouden hebben. Maar goed dat was voor latere zorg.
Onze eerste stop was om een snel ontbijtje te kunnen kopen en te eten als je dat nog niet had gedaan. Dit was bij een benzinestation net buiten Cairns en tegenover een “piramide” berg. Zo noemen ze die berg. Hier werd jaarlijks een race gehouden wie er als eerste boven is. Het record stond op iets van 1,5 uur en als je de berg zag… en weet hoe hoge luchtvochtigheid daar is en hoe warm het is… tja dan zou ik daar niet aan willen beginnen. Één meisje in de bus zei dat ze er alleen al 3 uur over had gedaan om naar de top te gaan…
Na de stop reden we door naar het “echte” regenwoud. Het was een mooie kronkelweg de bergen in en de tourguide vroeg vooraf of iemand snel wagenziek werd (vanwege de velen bochten). Dit was gelukkig niet het geval, maar hij benadrukte ons nog even dat als we ons misschien wel misselijk zouden voelen we dat dan aan moesten geven, zodat je je hoofd uit het raam kon steken (aangezien er niet veel stopplaatsen langs de kant van de weg waren).
Onderweg stopte hij nog een keer, zodat we een mooi uitzicht hadden en we een blik konden werpen in het regenwoud. Zodra je de bus uit kwam hoorde je het geluid van de insecten al. Wat eeen lawaaaiii niet normaal meer! Dit geluid bleef ook continu doorgaan. Blijkbaar was het op dat moment toevallig net de periode van 3 weken waarin de mannetjes een vrouwtje zoeken. De mannetjes waren dus met z’n allen geluid aan het maken om vrouwtjes aan te trekken. Pfff dat die nog van gekkigheid konden kiezen zeg…
Na deze korte stop reden we verder naar de Cathedral Fig Tree. Een prachtige boom…. Heel apart om te zien hoe de wortels van bovenaf naar beneden toe groeien en een ander soort boom dus helemaal in kan “pakken”. Deze boom werd Cathedral genoemd vanwege de opening waar je in kon staan. Hier kwamen we in aanraking met het “echte” regenwoud. Onderweg naar de boom toe zagen we een bush turkey, twee mooie groene kikkers en in de opening in de boom hing een grote spin. Waar we best wel een beetje de kriebels van kregen.
Het was weer tijd om verder te tuffen om meer van het regenwoud te gaan zien. We stopten ergens waar we een kleine wandeling konden maken en onze tourguide af en toe iets over de planten en bomen kon vertellen. In dit stuk van het regenwoud werden we overspoeld door bloedzuigers. Ze klommen zo je schoenen omhoog als je even ergens stil stond of konden van een blad afvallen als je er langs liep. De beesten brengen geen nare ziektes over, maar het idee alleen al… Het zorgde er toch stiekem voor dat we een beetje paranoia werden. Het zijn echt kleine “stokjes” op zoek naar bloed. Omdat ze zo klein zijn is het lastig om ze goed te zien tenzij je echt stil gaat staan en je benen en armen controleert. Tijdens de wandeling vertelde hij over een aantal planten die langs het pad hingen. Dit waren planten waar je liever niet in liep, omdat ze weerhaakjes hebben en je dan je hele huid open haalde. Wel handig om te weten, aangezien het toch best begroeid was! Gelukkig zijn we allebei niet gegrepen..! :-D Hij vertelde ook over een andere plant waar je echt bij uit de buurt moest blijven. Als je die aanraakte blijven er blijkbaar een heleboel kleine haartjes achter die heeeeelll erg branden! Waar je dus echt heel veel last van kunt hebben en wat lastig te behandelen is. Dus zijn we er met een grote boog omheen gelopen.
Na deze mooie wandeling was het tijd voor een heerlijk lunch bij Lake Eacham omdat hij de lunch nog klaar moest maken hadden wij tijd om eventueel in het meer te gaan zwemmen. We hadden er op dat moment geen behoefte aan, dus hebben we lekker bij het water gezeten. Na het half uurtje rust hebben we heerlijk geluncht met broodjes met kaas, sla, tomaat, komkommer etc. Erg lekker dus!!
Toen de lunch eenmaal op was zijn we doorgereden naar de Millaa Millaa falls. Dit is de waterval waar de herbal life reclame is opgenomen. In de reclame zie je een vrouw die omhoog komt met haar haren uit het water en dan een mooie waterstreep in de lucht achter laat. Natuurlijk moesten wij dit ook allemaal op de foto vastleggen en trokken we snel onze bikini’s aan. Wat was het water koud……. Brrrrrrr maar het was wel een lekkere verkoeling gezien de warmte van het regenwoud. We zijn er een hele tijd gebleven om lekker te poedelen en om van de waterval te genieten. Anne is zelfs naar de waterval toegezwommen en heeft over de glibberige rotsen geklommen om een kijkje achter de waterval te kunnen nemen.
Nadat iedereen weer omgekleed was, zijn we doorgereden naar een krater en een andere waterval. Onderweg brak de hemel open en begon het me toch te regen! Hierdoor was een uitkijkpunt onderweg niet echt aantrekkelijk en was het ook niet erg aantrekkelijk om naar de krater en waterval “Dinner falls” te lopen. Gelukkig had onze tourguide plu’s mee, waardoor we toch enigszins droog bij de krater kwamen. Koud was het in ieder geval niet, dus liepen we in korte broek en mouwloze shirtjes in een stortregen zonder ook maar één koude rilling te hebben gehad (dat maak je in Nederland in elk geval nooit mee). De krater was echt super diep en het water had een groen algenlaagje. Onze tourguide had een grote steen meegenomen en gooide die naar beneden in het water in de krater. Dat gaf een enorme knal, echt gaaf! Het scheen ook dat niemand weet hoe diep die krater precies is, verder dan iets van 60 of 80m konden ze namelijk niet meten ofzo… (het water in de krater is niet echt makkelijk te bereiken). Daarna gingen we het pad weer af en moesten we door de regen en modder bij de “Dinner falls” proberen te komen. Anne moest enorm naar de WC waardoor ze moest afhaken en terug naar boven lopen. Fenne is wel naar beneden gelopen om wat foto’s van de waterval te maken. Deze was namelijk anders dan de Millaa Millaa falls. De Millaa Millaa falls valt van de rots recht naar beneden in een meertje. De “Dinner falls” klettert over rotsen naar beneden. Ook daar waren er een aantal mensen die er gingen zwemmen, maar dit zag Fenne niet echt zitten. Nadat we er een tijdje hadden gestaan en foto’s hadden gemaakt werd het vanzelf weer wat droger en kon Fenne zonder plu terug naar de bus lopen.
Het was bijna 17.00 uur en het werd tijd om lekker een kopje thee te drinken in het hostel. We gingen er met de hele groep heen om er even op te warmen en daarna de platypus (vogelbekdier) te gaan spotten. En jaaaa mensen… die hebben we gezien!!!! :-D! Een vogelbekdier! Het tweede van de enige 2 zoogdieren ter wereld die een ei leggen (weten jullie de Echidna nog van Kangaroo Island?) Wat een klein beestje, misschien schoenmaat 45. Maar we hebben hem gespot! Het meest moeilijke diertje ter wereld om te spotten (zeggen ze..). Nadat we er een tijdje hadden gestaan en hem niet meer hebben gezien zijn wij weer terug gebracht naar het hostel. De rest van de groep werd met de bus weer terug naar Cairns gebracht.
Ons hostel was heeeeeerlijk!! Er was nog 1 stel en 3 Engelse jongens, maar die hebben we eigenlijk, na het avondeten, niet meer gezien. Wat een rust en een ruimte. We hadden een kamer met 6 bedden voor ons alleen! We konden nog bed hoppen gedurende de nacht als we dat wilden. Ideaal! En dan de dag erna ook nog een privé tourguide…… De mensen van het hostel waren trouwens uitermate vriendelijk en gezellig. Niet overdreven, maar echt goed geluimd en flinke dosis humor! Zo leuk dat we op het einde van de volgende dag zelfs een knuffel gaven en kregen van de eigenaresse (Tracy) en met haar op de foto wilden.

Dag 2 bleken we inderdaad maar met z’n tweeën te zijn voor de tour, dus hadden we een privé tourguide! Wat een luxe zeg!! Niemand die op ons wachtte en we konden doen wat we wilden. Jo, onze vrouwelijke tourguide, nam ons eerst mee voor een lekker stukje mountainbiken door de “jungle” heen. Heerlijk was dat om eens wat anders te doen dan alleen maar te lopen. We hebben in totaal 11 km gefietst, voordat we onze fiets ergens in de jungle neerzetten en lekker een stukje gingen lopen. Onze tourguide wist nog wel een mooie waterval (Imaginary Falls) waar we heen konden. Daar was ook al een oase van rust. Het was wel even klauteren en onder andere (ijskoude!) watervallen doorlopen, maar het was zeker de moeite waard. :) :)
Na onze fietstocht hebben we ons eten besteld, maar omdat het Australia Day was duurde het langer voordat het klaar zou zijn. We zijn toen weer naar het meer van de dag ervoor geweest om lekker te gaan zwemmen. Het was er echt heel erg druk. Veel families en jongeren die lekker aan het BBQ-en waren en genoten van het weer en het samen zijn. Het zag er gezellig uit. Na een uurtje zijn we teruggegaan naar onze lunch, die heerlijk was. Oh, en met ons favoriete ijsje Heaven ‘cookie chip’ als toetje :D
Hop weer in het busje en weer terug in het hostel om onze reddingvesten op te halen, want het was tijd om een stukje te gaan kanoën. Het kanoën ging ook prima met z’n drieën. We waren op zoek naar tree kangaroo’s. Kleine kangaroo’s die in de bomen zitten. Helaas zijn we er geen tegen gekomen, maar hebben wel veel hagedissen en mooie vogels (ijsvogels & andere gekke dingen) gezien. Op de terug weg begon het toch opeens te regen. Pijpestelen! We waren door en door nat.. Fenne vond het zo grappig dat ze de slappe lach kreeg en begon te zingen. Anne deed vrolijk mee. "I'm singing in the rain...!" Onze tourguide Jo moest wel lachen.
Terug in het hostel hebben we heerlijk warm gedoucht en zijn we met een andere groep nog een keer de platypus gaan spotten. We hebben hem deze avond niet gezien (hadden wij dus even geluk de avond er voor!). Daarna zijn we doorgereden naar Cairns en kwamen daar tegen een uur of 8 ’s avonds weer aan.

Bij terug komst in het hostel zijn we nog ff de stad in gegaan (bewapend met, neppe, Australië vlag tattoo’s) omdat het Australia Day was, de nationale dag van Australië. Omdat we er eigenlijk meer van hadden verwacht (Koninginnedag in Nederland...) dan wat we zagen, zijn we na een uurtje weer terug naar het hostel gegaan. We waren moe en zijn lekker gaan slapen. Op naar het volgende avontuur!

Groetjes,

Fenne & Anne